Scarlett Enneking zet zich met veel overtuiging in voor de belangen van huurders en sociale huisvesting. Haar toewijding komt voort uit persoonlijke ervaring: ze weet wat het betekent als bewoners de dupe worden van ongelijkheid of onverschilligheid. Haar scherpe blik en warme persoonlijkheid maken haar tot een gewaardeerde stem binnen de huurdersbeweging in Amsterdam.
De vlam voor het huurdersbelang werd bij Scarlett ruim tien jaar geleden aangestoken toen ze in het Hilwiscomplex in Amsterdam woonde. Het hele complex werd verwarmd door zogenoemde blokverwarming. ‘Er is dan sprake van één ketel die alle woningen voorziet van warm water, en de kosten voor het systeem worden verdeeld onder de bewoners van het complex. Dat werkte lang goed, maar in de jaren tien van onze eeuw was de betreffende ketel niet alleen 80 jaar oud, huurwoningen werden ook nog eens aan de lopende band verkocht. En iedere individuele eigenaar koos voor een eigen cv-ketel.’ Het gevolg was torenhoge stookkosten voor de huurders die nog gebruik maakten van de blokverwarming. ‘Ik schrok me lam. En al helemaal toen ik zag dat de verhuurder zich niets van de gevolgen voor de huurders aantrok. Veel mensen konden de enorm hoge bedragen niet betalen, met als mogelijk gevolg dat ze hun huis uit zouden moeten.’
Met haar achtergrond als juridisch medewerker bij een advocatenkantoor besloot Scarlett in actie te komen. Ze stapte in het bestuur van de Bewonersvereniging Hilwiscomplex, die al een geschiedenis had met de verhuurder. Samen besloten ze naar de huurcommissie te stappen. ‘Na flink wat hobbels in het proces hebben we gewonnen. De gedupeerde bewoners kregen 75% van de stookkosten vergoed, zelfs met terugwerkende kracht. Dit betekende dat ze in het complex konden blijven wonen en niet in de schuldsanering terechtkwamen.’
Deze ervaring vormt tot op de dag van vandaag haar drijfveer om zich in te zetten voor sociale huisvesting en huurdersbelangen.
Als secretaris van de Huurders Belangen Vereniging van de Alliantie Amsterdam (HBVA) is ze een spil in het overleg tussen huurders en corporatie. Ze bereidt vergaderingen voor met de regiodirecteur, overlegt met Managers Wonen over actuele kwesties, en helpt bij het oprichten van nieuwe bewonerscommissies. ‘Ik ondersteun bewonerscommissies bij alles wat op hun pad komt. Van het aanvragen van budget voor buurtactiviteiten tot het opzetten van initiatieven rond klimaatadaptatie. Het is mooi om te zien dat de corporatie haar best doet te luisteren naar huurders.’
Ze ziet bovendien dat de besturen verjongen en dat nieuwe generaties zich betrokken tonen. Binnen de FAH is ze actief in werkgroepen voor kunstenaars- en atelierwoningen, en rolstoelwoningen.
‘Het is heel belangrijk dat de FAH zijn werk kan blijven doen. Er is een officiële gesprekspartner nodig die opkomt voor huurders die een betaalbare, zekere en duurzame woonplek nodig hebben. De FAH moet een formele stoel hebben bij de prestatieafspraken.’ Of ze zelf ooit aan die tafel zou willen zitten? ‘Dat zou ik met volle inzet doen. Voor nu richt ik me op het mediabeleid en de communicatie van de FAH. Maar mijn hart blijft bij de huurders.’
Foto: Marieke Odekerken